Przemysł województwa śląskiego
Przemysł jest działem gospodarki, którego działalność polega na wydobywaniu, pozyskiwaniu surowców mineralnych, roślinnych i zwierzęcych oraz ich mechaniczno-chemicznym przetwarzaniu w celu uzyskania wyrobów gotowych lub półproduktów. Głównymi cechami działalności przemysłowej jest używanie maszyn w toku przetwarzania surowców, podział pracy, masowość produkcji oraz koncentracja działalności wytwórczej na stosunkowo nie dużej powierzchni (hale produkcyjne)[1].
Przemysł województwa śląskiego na tle kraju
Województwo śląskie należy do najlepiej rozwiniętych województw w Polsce. Jego udział w tworzeniu produktu krajowego brutto w 2011 wynosił 13,0% i ustępował jedynie mazowieckiemu (22,3%). Sytuacja ta nie uległa zmianie od momentu wprowadzenia nowego podziału administracyjnego (1999). Również pod względem ogólnej liczby pracujących, która w 2011r. wyniosła 1648,1 tys. osób, co stanowiło 11,8% pracujących w Polsce, województwo śląskie ustępowało jedynie mazowieckiemu (16,2%)[2].
Spośród wszystkich województw w Polsce, województwo śląskie wyróżnia się najwyższą liczbą zatrudnionych w przemyśle, która w 2011r. wynosiła 472,7 tys. osób, co stanowiło 17,4% zatrudnionych w przemyśle Polski. W przeliczeniu na 1000 mieszkańców, wskaźnik ten wyniósł 102, co stawia województwo śląskie na pierwszym miejscu w kraju. Województwo śląskie należy również do czołówki (drugie miejsce po województwie mazowieckim) pod względem wielkości produkcji sprzedanej przemysłu, która w 2011 roku wynosiła 207,0 mld zł tj. 18,2% produkcji przemysłowej Polski. Także pod względem nakładów inwestycyjnych na przemysł województwo zajmuje pierwsze miejsce wśród województw z wartością 13,5 mld zł, co stanowiło 17,6% nakładów na przemysł w Polsce. Również najwyższa była wartość brutto środków trwałych w przemyśle województwa śląskiego stanowiąca 18,0% ogólnej wartości brutto środków trwałych przemysłu Polski[3]. Przedstawione mierniki wskazują, że województwo śląskie jest najsilniej uprzemysłowionym regionem w Polsce, a proces jego intensywnej industrializacji trwa nieprzerwanie od końca XVIII w. W procesie rozwoju przemysłu wykształciły się na obszarze Śląskiego cztery okręgi przemysłowe: częstochowski, górnośląski, rybnicki i bielski[4]. Dominowały w nich tradycyjne gałęzie przemysłu (tab. 1).
W okresie transformacji ustrojowej, czyli po roku 1989, okręgi przemysłowe o tradycyjnych gałęziach wytwórczości znalazły się w szczególnie trudnej sytuacji. Urynkowienie gospodarki spowodowało drastyczne ograniczenie popytu na niekiedy niskiej jakości produkty tradycyjnych gałęzi, wymuszając konieczność likwidacji bądź zmian profilu produkcyjnego niektórych nierentownych zakładów. Rozpoczął się proces restrukturyzacji przemysłu wiążący się z całkowitą, bądź częściową likwidacją wyeksploatowanych kopalń, przestarzałych technologicznie hut oraz powiązanych z nimi produkcyjnie zakładów przetwórczych. Również przemysł włókienniczy nie sprostał wymogom rynkowym i międzynarodowej konkurencji i został poddany restrukturyzacji.
W okresie pierwszych lat istnienia województwa śląskiego (2000-2006) udział tradycyjnych wyrobów przemysłowych pozostał znaczący (tab. 2).
Województwo należało do czołowych producentów węgla kamiennego, mimo spadającej wielkości produkcji krajowej. Spośród tradycyjnych wyrobów w latach 2000-2006 nastąpił wzrost produkcji oraz udziału w produkcji krajowej stali surowej, wyrobów walcowanych na gorąco, cementu i wapna. Wśród innych wyrobów wyróżniających się bardzo wysokim udziałem w produkcji krajowej należy wymienić produkcję samochodów (tab. 2). Znaczący udział w produkcji krajowej mają także produkty przemysłu spożywczego, jak tłuszcze, wędliny, piwo. Analiza wybranych produktów o wysokim i znaczącym udziale w gospodarce kraju wskazuje na rozwój tych dziedzin wytwórczości, które posiadają orientację rynkową (samochody, materiały budowlane, spożywcze, obuwie). Niepokojącą tendencją był wzrost produkcji wyrobów o charakterze surowcowym, który wskazuje na petryfikację starych struktur przemysłowych.
Struktura pracujących i produkcji sprzedanej przemysłu
Tendencje zmian w przemyśle odzwierciedla struktura pracujących i struktura produkcji sprzedanej przemysłu. Dostępne dane statystyczne Urzędu Statystycznego dotyczące przemysłu umożliwiają jego analizę w ramach trzech sekcji tj. górnictwa i kopalnictwa, przetwórstwa przemysłowego oraz wytwarzania i zaopatrywania w energię elektryczną, gaz i wodę. Z tej ostatniej sekcji w nowej klasyfikacji gospodarki narodowej wyodrębniono sekcję: Dostawa wody, gospodarowanie ściekami i odpadami, rekultywacja.
Likwidacja niektórych zakładów bądź wydziałów, a także lokowanie nowych obiektów przemysłowych, wywarły istotny wpływ na stan zatrudnienia w przemyśle województwa. Ogólna liczba pracujących w przemyśle, w zakładach zatrudniających, powyżej 9 osób obniżyła się w latach 2000-2011 z 494,1 tys. do 448,3 tys. Najwyższy spadek miał miejsce w sekcji górnictwo, w której liczba pracujących obniżyła się o 38 tys., tj. o 24,3%. Obniżenie liczby pracujących w sekcji przetwórstwo przemysłowe oraz wytwarzanie i zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz i wodę było niewielkie (tab. 3) a udział przetwórstwa przemysłowego w strukturze pracujących wykazał tendencje wzrostowe (tab. 3).
Szczegółowa analiza pracujących w przemyśle w sektorze przedsiębiorstw wskazuje, że w całym okresie istnienia woj. śląskiego dominującym działem jest górnictwo i wydobywanie, mimo spadku pracujących o blisko jedną czwartą (tab. 3). Spośród działów przetwórstwa przemysłowego największy wzrost pracujących nastąpił w dziale produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep. W 2011r. w tym dziale pracowało blisko 50 tys. osób, co stanowiło 11,1% ogółu pracujących w przemyśle. Drugim działem, który wykazał dużą dynamikę wzrostu pracujących była produkcja wyrobów gumowych i z tworzyw sztucznych. Liczba pracujących wzrosła w tym dziale w latach 2000-2011 o blisko 8 tys. Wzrost pracujących w tym dziale wiąże się ściśle z produkcją komponentów do produkcji samochodów, jak również zastępowaniem coraz częściej wyrobów metalowych wyrobami z tworzyw sztucznych. Trzecim działem o wysokiej dynamice pracujących była produkcja wyrobów z metali. Liczba pracujących wzrosła o prawie 6 tys. Niewielki wzrost o 0,5 tys. nastąpił w dziale produkcja urządzeń elektrycznych. Pozostałe działy charakteryzowały się spadkiem pracujących. Największy spadek miał miejsce w produkcji maszyn i urządzeń – o blisko 23 tys. (tab. 3).
W strukturze produkcji sprzedanej przemysłu wyraźnie dominuje przetwórstwo przemysłowe, którego udział wyniósł w 2011 roku i w ciągu pierwszych lat XXI w. charakteryzował się wzrostem. Spadek udziału w strukturze produkcji sprzedanej nastąpił w górnictwie oraz w wytwarzaniu i zaopatrywaniu w energię elektryczną, gaz i wodę. Spośród działów przetwórstwa przemysłowego najwyższy wzrost wartości produkcji sprzedanej nastąpił w produkcji pojazdów samochodowych – o 36,1 mld. Spowodowało to dominację tego działu w przetwórstwie przemysłowym sięgającą 25%. Istotny wzrost wartości produkcji sprzedanej nastąpił także w produkcji metali i wyrobów z metali (tab. 4).
Rozwój przemysłu samochodowego jest korzystny dla województwa ponieważ tworzy nowe miejsca pracy i generuje tzw. efekty mnożnikowe, czyli pociąga za sobą rozwój innych działów wytwórczości lub usług. Każde miejsce pracy związane z produkcją samochodów tworzy 7-8 miejsc pracy w gałęziach przemysłu kooperującego i 15 miejsc pracy w pozostałych działach gospodarki, zwłaszcza w usługach (stacje benzynowe, warsztaty naprawcze)[5].
Produkcja samochodów pozostaje nadal synonimem nowoczesności z punktu widzenia techniki, technologii i organizacji procesu produkcji stymulując w tym zakresie gałęzie przemysłu z nią współpracujące, a dostarczające stali, tworzyw sztucznych, opon, szyb, lakierów itp. Dlatego też takie działy jak produkcja wyrobów z metali, produkcja wyrobów gumowych i z tworzyw sztucznych osiągnęły w czasie istnienia województwa śląskiego bardzo wysoką dynamikę (tab. 4). Najniższą dynamikę wzrostu produkcji sprzedanej osiągnął dział produkcja maszyn i urządzeń, który charakteryzował się równocześnie największym spadkiem liczby zatrudnionych (tab. 4).
Charakterystyka głównych sekcji przemysłu
Górnictwo
Województwo śląskie, a zwłaszcza jego centralna część, określana jako Górnośląski Okręg Przemysłowy, jest głównym obszarem eksploatacji węgla kamiennego w Polsce. Regularne wydobywanie węgla rozpoczęto w połowie XVIII wieku, między innymi w czynnej do dziś kopalni „Murcki”. Od tej pory rosło wydobycie węgla, a wraz z nim przybywało kopalń. W okresie powojennym rozpoczęto budowę 24 nowych kopalń, w tym najmłodszą, oddaną do użytku w 1995 roku kopalnię „Budryk” w Ornontowicach. Nowe kopalnie miały przede wszystkim zapewnić szybki wzrost wydobycia, toteż w latach powojennych wydobycie węgla systematycznie rosło osiągając maksimum – 201 mln ton w 1979r. Przez kilka następnych lat wydobycie utrzymywało się na podobnym poziomie – około 190-192 mln ton.
Spadek produkcji początkowo stopniowy, później gwałtowny zaznaczył się od roku 1989. W 2011 roku wydobyto w Polsce 76,5 mln ton, z czego 66,9 mln ton, czyli 87,5% pochodziło z województwa śląskiego. Wielowiekowa eksploatacja węgla kamiennego spowodowała znaczne wyczerpanie istniejących złóż. Według stanu na dzień 31 grudnia 2005r. w czynnych kopalniach węgla kamiennego znajdowało się 15,7 mln ton zasobów bilansowych oraz 11,1 mln ton zasobów pozabilansowych węgla. Średnia wystarczalność tych zasobów wynosi ok. 40 lat. Wydobyciem węgla kamiennego w województwie śląskim zajmują się trzy główne podmioty tj. Kompania Węglowa S.A., będąca największą firmą górniczą w Europie, Katowicki Holding Węglowy S.A. oraz Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. będąca największym producentem węgla koksowego w Polsce i Unii Europejskiej.
Kompania Węglowa S.A. w Katowicach jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa utworzoną 1 lutego 2003. W jej skład wchodziły wówczas 23 kopalnie funkcjonujące wcześniej w strukturze 5 spółek węglowych, tj. Bytomskiej, Gliwickiej, Rudzkiej, Rybnickiej i Nadwiślańskiej. W 2012 roku w wyniku likwidacji liczba kopalń została ograniczona do 15. Zatrudniają one ok. 57 tys. osób. W skład kompanii wchodzą następujące kopalnie: KWK „Bielszowice”, KWK „Bobrek-Centrum”, KWK „Bolesław Śmiały”, KWK „Brzeszcze”, KWK „Chwałowice”, KWK „Halemba-Wirek”, KWK „Jankowice”, KWK „Knurów-Szczygłowice”, KWK „Marcel”, KWK „Piast”, KWK „Piekary”, KWK „Pokój”, KWK „Rydułtowy-Anna”, KWK „Sośnica-Makoszowy”, KWK „Ziemowit”. Kopalnie te zlokalizowane są głównie w centralnej części Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, a ich pola górnicze znajdują się miedzy innymi na obszarze Bytomia, Zabrza, Rudy Śląskiej, Mikołowa, Łazisk, Bierunia, Lędzin, a także w okolicach Rybnika. W większości z nich eksploatacja trwa od ponad dwóch wieków, toteż złoża są w dużym stopniu wyczerpane. Stąd proces sukcesywnej likwidacji kopalń.
W 2006r. kopalnie wchodzące w skład Kompanii Węglowej wydobyły łącznie 50 mln ton węgla, co stanowiło 53% wydobycia krajowego. Aktualnie zdolność wydobywcza kopalń wynosi ok. 40 mln ton rocznie. Proces łączenia kopalń spowodował, że kopalnie są zakładami dużymi zarówno pod względem wydobycia, jak i zatrudnienia. Do największych należą: „Knurów-Szczygłowice”, „Sośnica-Makoszowy”, „Piast”, „Ziemowit” zatrudniające od 4,5 do 6,5 tys. osób, a wydobywające od 16 do 18 ton węgla na dobę. Większość kopalń produkuje węgle energetyczne, a niektóre także koksowe („Bielszowice”, „Halemba”). Najmniejszą pod względem zatrudnienia kopalnią jest „Bolesław Śmiały” w Łaziskach Górnych. Liczba pracowników kształtuje się na poziomie ok. 1700 osób, a wydobycie dobowe w granicach 6-7 tys. ton.
Katowicki Holding Węglowy S.A. powstał 29 czerwca 1993 roku w wyniku połączenia jedenastu kopalń będących Spółkami Akcyjnymi Skarbu Państwa. W skład utworzonej Spółki weszły kopalnie: KWK „Katowice”, KWK „Kleofas”, KWK „Murcki”, KWK „Mysłowice”, KWK „Śląsk”, KWK „Niwka-Modrzejów”, KWK „Wesoła”, KWK „Wieczorek”, KWK ”Wujek”, KWK „Staszic”, KWK „Kazimierz-Juliusz”.
Założycielem i jedynym akcjonariuszem jest Skarb Państwa, a siedzibą miasto Katowice. W okresie funkcjonowania holdingu nastąpiły istotne zmiany organizacyjne, których celem było ograniczenie liczby kopalń. Następowało to poprzez łączenie sąsiadujących pól górniczych. I tak w 1996 roku kopalnie „Katowice” i „Kleofas” zostały połączone przyjmując nazwę „Katowice-Kleofas”. W tym samym roku KWK „Niwka–Modrzejów” oraz KWK „Kazimierz-Juliusz” przekształcone zostały w spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W 1999 postawiono w stan likwidacji KWK „Katowice-Kleofas”, czyli dawną kopalnię „Katowice” oraz KWK „Niwka-Modrzejów”. Ostateczne zakończenie wydobycia w KWK „Katowice-Kleofas” nastąpiło w listopadzie 2004, a kopalnię postawiono w stan likwidacji. 1 stycznia 2005 połączono kopalnie KWK „Śląsk” i „Wujek” w jeden zakład górniczy pod nazwą KWK „Wujek”, a 1 stycznia 2007 podobne działania objęły kopalnie „Mysłowice” i „Wesoła” tworząc centrum wydobywcze „Mysłowice-Wesoła”. 1 stycznia 2009 kopalnie „Murcki” i „Staszic” połączone zostały w jeden zakład górniczy o nazwie KWK „Murcki-Staszic”.
W wyniku dokonanych zmian w skład Katowickiego Holdingu Węglowego S.A. w 2011 wchodziły cztery kopalnie: KWK „Murcki-Staszic”, KWK „Mysłowice-Wesoła”, KWK „Wieczorek”, KWK „Wujek”. W kopalniach tych zatrudnionych jest ok. 19 tys. osób. Obszar górniczy Katowickiego Holdingu Węglowego w 2010r. wyniósł 175,34 km2, a zasoby operacyjne ok. 540 mln. ton. Roczne wydobycie węgla w 2010r. wynosiło12,3 mln ton, natomiast dzienne wydobycie ok. 49 tys. ton. Kopalnią o największych zasobach operacyjnych (300,5 mln ton), największym zatrudnieniu (6,5 tys.) i największym wydobyciu rocznym (2010) wynoszącym 4,3 mln ton jest KWK „Murcki-Staszic”, której początki eksploatacji sięgają 1740 roku (kopalnia Murcki). Do najstarszych kopalń Katowickiego Holdingu Węglowego należy także KWK „Wieczorek” założona w 1835r, której roczne wydobycie wynosi ok. 1,7 mln ton (2010) oraz kopalnia „Mysłowice”, której budowę rozpoczęto w 1837r. W 2007r. została połączona z o wiele młodszą kopalnią „Wesoła”, której początki eksploatacji sięgają 1914 roku. Z końca XIX wieku (1899) pochodzi kopalnia „Wujek” zatrudniająca ok. 4,5 tys. osób i wydobywająca rocznie ok. 2,7 mln ton węgla.
Katowicki Holding Węglowy wchodzi w skład Katowickiej Grupy Kapitałowej, do której należy także KWK „Kazimierz-Juliusz”, jedyna kopalnia zlokalizowana w Sosnowcu z przewidywaną eksploatacją węgla do 2019 roku. Jej początki sięgają 1874 roku. Większość kopalń holdingu to kopalnie wydobywające węgiel kilkadziesiąt lat, toteż złoża ich są w znacznym stopniu wyczerpane powodując trudności eksploatacyjne i w perspektywie konieczność ich likwidacji.
Jastrzębska Spółka Węglowa, której siedziba mieści się w Jastrzębiu Zdroju została utworzona 1 kwietnia 1993 roku. W jej skład wchodzą 4 kopalnie: KWK „Borynia-Zofiówka-Jastrzębie” w Jastrzębiu Zdroju, KWK „Krupiński” w Suszcu, KWK „Pniówek” w Pawłowicach oraz najmłodsza kopalnia w Polsce – KWK „Budryk” w Ornontowicach. W 2012r. w kopalniach JSW wydobyto 9,5 mln ton węgla koksowego oraz 4,0 mln ton węgla energetycznego. Spółka zatrudniała w 2012 roku ok. 22 tys. osób.
Kopalnia „Zofiówka-Borynia-Jastrzębie” powstała w wyniku połączenia wcześniej istniejących kopalń Zofiówki, Borynii oraz Jas-Mos zlokalizowanych na obszarze Jastrzębia i sąsiednich gmin. Najstarszą spośród wymienionych kopalń jest kopalnia Jas-Mos, której początki eksploatacji sięgają 1955 roku. Budowę kopalni Borynia oraz Zofiówka rozpoczęto w 1962r., a w 2011 nastąpiło ich połączenie. Natomiast w 2013 obie kopalnie połączono z KWK „Jas-Mos”. Kopalnie charakteryzują się wysokim dobowym wydobyciem kształtującym się w granicach 9,5-11 ton na dobę. Kopalnia „Pniówek”, położona na terenie gminy Pawłowice, była budowana w latach 1963-1974. Wyróżnia się zarówno wysokim dobowym wydobyciem, ok. 11,6 tys. ton, jak i dużą głębokością eksploatacji sięgającą 1000 metrów. Początki budowy kopalni „Krupiński” w Suszcu sięgają 1976 roku. Należy ona do kopalń o znacznej głębokości eksploatacji sięgającej 800 metrów, a wydobycie dobowe wynosi ok. 5 tys. ton. Najmłodszą kopalnia Jastrzębskiej Spółki Węglowej jest „Budryk” w Ornontowicach, budowana w latach 1978-1994, a oddana do eksploatacji w 1995 roku. Wydobywa dobowo ok. 12 tys. ton węgla, a głębokość eksploatacji przekracza 1000 metrów.
Oprócz wymienionych trzech dużych producentów węgla kamiennego na obszarze województwa śląskiego funkcjonują trzy kopalnie prywatne. Są to „Siltech” Sp. z o.o. w Zabrzu, kopalnia „Sobieski” w Jaworznie należąca do Południowego Koncernu Energetycznego oraz Przedsiębiorstwo Górnicze „Silesia” Sp. z o.o. w Czechowicach-Dziedzicach, którego właścicielem jest „Energyticky’ a prumyslowy holding a.s.” czołowej czeskiej grupy działającej w sektorze energetycznym. Przedsiębiorstwo „Silesia” zatrudnia ok. 1,6 tys. osób a roczne wydobycie wynosi ok. 1-1,2 mln ton.
Analizując strukturę przestrzenną górnictwa województwa śląskiego zauważa się jej trwałość w zasadniczych rysach przy jednoczesnej likwidacji niektórych kopalń, zwłaszcza w części wschodniej Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (Sosnowcu, Czeladzi, Dąbrowie Górniczej, Jaworznie, Wojkowicach), w części centralnej (Bytomiu, Siemianowicach Śląskich, Katowicach, Zabrzu, Gliwicach i Rudzie Śląskiej), a także w Rybnickim Okręgu Węglowym. W większości były one wcześniej poddane wieloletniej, a nawet wielowiekowej eksploatacji („Wawel” w Rudzie Śląskiej, „Rozbark” w Bytomiu, „Chorzów” w Chorzowie, „Zabrze” w Zabrzu), a ich pola górnicze znajdowały się w filarach ochronnych, toteż eksploatacja była ograniczona (ryc. 1).
Aktualnie w województwie śląskim węgiel wydobywa 27 kopalń węgla kamiennego czyli o ponad połowę mniej w porównaniu z końcowym okresem gospodarki socjalistycznej (1989), kiedy to funkcjonowało 70 kopalń. Największymi ośrodkami górniczymi od wielu lat są: Katowice, gdzie czynne są trzy kopalnie: „Wujek” „Staszic-Murcki” i „Wieczorek”; Ruda Śląska również z trzema kopalniami: „Bielszowice”, „Pokój”, „Halemba-Wirek” oraz Jastrzębie Zdrój, gdzie funkcjonuje jedna kopalnia „Borynia-Zofiówka-Jastrzębie” z trzema oddziałami. W wyniku procesów restrukturyzacyjnych i likwidacji, w pozostałych miastach Zagłębia Górnośląskiego czynna jest zazwyczaj jedna kopalnia, chociaż w granicach administracyjnych miasta mogą znajdować się pola górnicze kilku kopalń (Bytom, Zabrze, Piekary Śląskie).
Przetwórstwo przemysłowe
W skład sekcji przetwórstwa przemysłowego wchodzą 24 działy obejmujące różnorodne dziedziny wytwórczości. Najważniejsze z nich, o największej liczbie zatrudnionych i najwyższej wartości produkcji sprzedanej przedstawiono w tab. 3 i 4.
Wśród sekcji przetwórstwo przemysłowe najwyższą liczbą pracujących, a równocześnie najwyższą wartością produkcji sprzedanej wyróżniała się produkcja pojazdów samochodowych, przyczep i naczep. Wiąże się to z faktem lokalizacji w województwie śląskim światowych producentów samochodów takich jak „Fiat” czy „General Motors” oraz firm związanych z przemysłem samochodowym spośród których należy wymienić „Isuzu”, „Fiat Powertrain Technologies Poland”, „TRW”, „Magneti Marelli”, „ Hutchinson”, „Nexteer Automotive” i „Tenneco Automotive” (tab. 5).
Największymi ośrodkami przemysłu samochodowego są Tychy, Gliwice, Bielsko-Biała. W 2006r. ok. 51% samochodów wyprodukował w Polsce „Fiat” w zakładzie w Tychach i ok. 27% „General Motors” reprezentowany przez zakład „Opel Polska”.
Drugie miejsce pod względem wielkości produkcji sprzedanej w województwie śląskim zajmuje produkcja metali i wyrobów z metalu, której udział w produkcji sprzedanej wyniósł w 2011r. 21,9% a w strukturze pracujących 15,3% (tab. 3 i 4). W tej grupie czołową pozycję zajmują producenci związani z hutnictwem żelaza wytwarzający m.in. surówkę, stal, wyroby walcowane, a także firmy przetwarzające te produkty. Największym producentem zarówno w Polsce, jak i w województwie śląskim jest „Arcelor Mittal”. Na obszarze województwa śląskiego zlokalizowane są cztery huty należące do tego producenta. Są to: pochodząca z lat 70. XX wieku największa w regionie huta „Katowice” w Dąbrowie Górniczej, huta „Cedler” w Sosnowcu, której początek działalności przypada na rok 1902, huta „Florian” w Świętochłowicach powstała w 1828r. oraz huta „Królewska” w Chorzowie, której geneza sięga 1798r. Oprócz nich do spółki „Arcelor Mittal” należy huta w Krakowie (dawniej im. Lenina, później Sendzimira) oraz huta w Warszawie. Produkcją różnorodnych wyrobów hutniczych jak: szyny kolejowe, taśmy, blachy stalowe, pręty i druty zbrojeniowe, rury, obręcze, żelazostopy zajmują się także inni producenci w województwie, jak: „CMC Zawiercie” S.A., huta „Bankowa” w Dąbrowie Górniczej, „ISD Huta Częstochowa”, huta „Batory” w Chorzowie, huta „Łabędy” w Gliwicach, huta „Łaziska” w Łaziskach Górnych, huta „Pokój” w Rudzie Śląskiej oraz Walcownia Metali „Dziedzice” w Czechowicach-Dziedzicach. Producentów metali reprezentują także zakłady zajmujące się przetwórstwem metali nieżelaznych jak Huta Cynku „Miasteczko Śląskie” i Z.M. „Silesia” w Katowicach (tab. 6). Niektóre huty zostały zlikwidowane bądź znajdują się w stanie upadłości. Do takich należy huta „1-go Maja” w Gliwicach, huta „Zygmunt” w Bytomiu, huta „Jedność” w Siemianowicach, huta „Baildon” w Katowicach, huta „Buczek” w Sosnowcu. Zlikwidowano również, zlokalizowaną w centrum regionu, czyli w Katowicach-Szopienicach hutę metali nieżelaznych.
Potrzeby hutnictwa w zakresie dostaw koksu zaspakajają Koksownia „Przyjaźń” w Dąbrowie Górniczej i Kombinat Koksochemiczny Zabrze S.A., „Bo-Carbo” w Bytomiu oraz Koksownia „Częstochowa Nowa”. Na potrzeby górnictwa, hutnictwa i energetyki pracują zlokalizowane w województwie zakłady produkujące maszyny i urządzenia do wymienionych działalności.
- ↑ 1. Runge Anna, Runge Jerzy, Słownik pojęć z geografii społeczno-ekonomicznej, Wyd. Videograf, Katowice 2008, s. 287.
- ↑ Rocznik Statystyczny Województw 2012, GUS, Warszawa.
- ↑ Rocznik Statystyczny Rzeczpospolitej Polskiej, 2012, GUS, Warszawa
- ↑ Grabania Marek, Regiony przemysłowe województwa katowickiego, Śląsk, Katowice 1963.
- ↑ 5. Wiedermann Krzysztof, Czynniki i skutki rozwoju przemysłu motoryzacyjnego na terenie województwa śląskiego [w:] Z. Zioło i T. Rachwał (red.) Procesy transformacji układów przestrzennych przemysłu na tle zmieniającego się otoczenia, Warszawa-Kraków, 2008: s. 93-108.
