Zlewnia Przemszy: Różnice pomiędzy wersjami

Z IBR wiki
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
WizualnieWikikod
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 12: Linia 12:
Przemsza powstaje z połączenia Czarnej i Białej Przemszy na pograniczu [[Sosnowiec|Sosnowca]] i [[Mysłowice|Mysłowic]] (rys. 1). Ciekiem źródłowym Przemszy jest Czarna Przemsza – rzeka ze źródłami na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej przepływająca w biegu środkowym i dolnym przez Wyżynę Śląską, której ważniejszymi dopływami są lewostronne: [[Mitręga]], [[Trzebyczka]], [[Pogoria]] i prawostronne: [[Pagor]], [[Brynica]], [[Bolina]]. Biała Przemsza wypływa na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, w biegu środkowym i dolnym przepływa przez Wyżynę Śląską, a ważniejszymi ciekami zasilającymi tę rzekę są prawobrzeżne: [[Centuria]], [[Strumień Błędowski]] i [[Bobrek]] oraz lewobrzeżne: [[Biała]], [[Sztoła]] i [[Kozi Bród]].
Przemsza powstaje z połączenia Czarnej i Białej Przemszy na pograniczu [[Sosnowiec|Sosnowca]] i [[Mysłowice|Mysłowic]] (rys. 1). Ciekiem źródłowym Przemszy jest Czarna Przemsza – rzeka ze źródłami na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej przepływająca w biegu środkowym i dolnym przez Wyżynę Śląską, której ważniejszymi dopływami są lewostronne: [[Mitręga]], [[Trzebyczka]], [[Pogoria]] i prawostronne: [[Pagor]], [[Brynica]], [[Bolina]]. Biała Przemsza wypływa na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, w biegu środkowym i dolnym przepływa przez Wyżynę Śląską, a ważniejszymi ciekami zasilającymi tę rzekę są prawobrzeżne: [[Centuria]], [[Strumień Błędowski]] i [[Bobrek]] oraz lewobrzeżne: [[Biała]], [[Sztoła]] i [[Kozi Bród]].


Czarna Przemsza o długości 87,6 km, posiada dorzecze o powierzchni 1045,5 km2 i jest uważana za ciek źródłowy Przemszy<ref>Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 305, 312</ref>. Źródła Czarnej Przemszy biją na zboczu doliny rozcinającej kuestę w Bzowie<ref>Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 305</ref> na wysokości 437 m n.p.m.<ref>Bukowska E., Współczesne zmiany koryt rzecznych w dorzeczu Przemszy. Geographia. Studia et dissertationes, t. 6. Katowice 1982. s. 15-33</ref>. Początkowo odwadnia zlewnię o deniwelacjach 80-120 metrów, później płynie wykształconą doliną o wysokości zboczy 15-20 metrów, w okolicach zbiornika Przeczyce wpływa na obszar zbudowany z utworów triasowych i dalej na tereny występowania piaszczystych osadów zalegających na osadach triasowych i karbońskich<ref>Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 306</ref>. Kierunki przepływu rzeki w górnym biegu nawiązują do przebiegu wschód-zachód i północ-południe od okolic zbiornika Przeczyce do połączenia z Białą Przemszą w okolicach Sosnowca i Mysłowic (fot. 1). Ważniejszymi dopływami Czarnej Przemszy są: Mitręga, Trzebyczka, Pogoria, Brynica. Na Czarnej Przemszy poniżej Siewierza w 1964 roku oddano do użytku sztuczne jezioro z zaporą w miejscowości Przeczyce (tj. w 53,6 km biegu rzeki), którego powierzchnia i pojemność maksymalna wynosi odpowiednio ok. 5 km2 i 20,7 hm3<ref>Kocyan J., Zbiornik w Przeczycach. Instytut Gospodarki Wodnej. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1969. 82 s.</ref>. Inny, znacznie większy zbiornik antropogeniczny o pojemności ok. 51 hm3, znajduje się dolnej części dorzecza Czarnej Przemszy wzdłuż jej lewego brzegu od okolic Wojkowic Kościelnych po Dąbrowę Górniczą – został utworzy w wyrobisku piasku podsadzkowego w 2005 roku i jest nazywany zbiornikiem Kuźnica Warężyńska (zwyczajowo Pogorią IV).
Czarna Przemsza o długości 87,6 km, posiada dorzecze o powierzchni 1045,5 km2 i jest uważana za ciek źródłowy Przemszy<ref>Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 305, 312</ref>. Źródła Czarnej Przemszy biją na zboczu doliny rozcinającej kuestę w [[Bzów|Bzowie]]<ref>Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 305</ref> na wysokości 437 m n.p.m.<ref>Bukowska E., Współczesne zmiany koryt rzecznych w dorzeczu Przemszy. Geographia. Studia et dissertationes, t. 6. Katowice 1982. s. 15-33</ref>. Początkowo odwadnia zlewnię o deniwelacjach 80-120 metrów, później płynie wykształconą doliną o wysokości zboczy 15-20 metrów, w okolicach zbiornika Przeczyce wpływa na obszar zbudowany z utworów triasowych i dalej na tereny występowania piaszczystych osadów zalegających na osadach triasowych i karbońskich<ref>Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 306</ref>. Kierunki przepływu rzeki w górnym biegu nawiązują do przebiegu wschód-zachód i północ-południe od okolic zbiornika [[Przeczyce]] do połączenia z Białą Przemszą w okolicach Sosnowca i Mysłowic (fot. 1). Ważniejszymi dopływami Czarnej Przemszy są: Mitręga, Trzebyczka, Pogoria, Brynica. Na Czarnej Przemszy poniżej [[Siewierz|Siewierza]] w 1964 roku oddano do użytku sztuczne jezioro z zaporą w miejscowości Przeczyce (tj. w 53,6 km biegu rzeki), którego powierzchnia i pojemność maksymalna wynosi odpowiednio ok. 5 km2 i 20,7 hm3<ref>Kocyan J., Zbiornik w Przeczycach. Instytut Gospodarki Wodnej. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1969. 82 s.</ref>. Inny, znacznie większy zbiornik antropogeniczny o pojemności ok. 51 hm3, znajduje się dolnej części dorzecza Czarnej Przemszy wzdłuż jej lewego brzegu od okolic [[Wojkowice Kościelna|Wojkowic Kościelnych]] po [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowę Górniczą]] – został utworzy w wyrobisku piasku podsadzkowego w 2005 roku i jest nazywany zbiornikiem [[Kuźnica Warężyńska]] (zwyczajowo Pogorią IV).

Wersja z 07:22, 25 paź 2016

Autor: Mariusz Rzętała


Przemsza jest lewostronnym dopływem Wisły, do której uchodzi w okolicach Oświęcimia. Przemsza powstaje z połączenia Czarnej Przemszy i Białej Przemszy w 23,8 km jej biegu i odwadnia zlewnię o powierzchni 2125,5 km2 (środkowo-wschodnią część województwa śląskiego i zachodni skrawek województwa małopolskiego)[1]. Pod względem fizycznogeograficznym Przemsza drenuje częściowo obszar Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej,Wyżyny Śląskiej oraz w niewielkiej części Kotliny Oświęcimskiej. W granicach województwa śląskiego znajduje się ok. 1500 km2 dorzecza Przemszy tj. ok. 70,5% jego powierzchni całkowitej.

W kształtowaniu stosunków wodnych w dorzeczu Przemszy największą rolę odegrała przeszłość geologiczno-geomorfologiczna obszaru[2]. Warunki wodne dorzecza Przemszy kształtowały się w czasie wielu tysięcy lat, ale w sposób szczególny zaznaczył się okres ostatnich kilku wieków, w którym nastąpiły zmiany antropogeniczne wód powierzchniowych i podziemnych. Występowanie wód powierzchniowych i podziemnych w dorzeczu Przemszy warunkują utwory czwartorzędowe i starsze m.in. jurajskie, triasowe, karbońskie, permskie. Warunki wodne dorzecza Przemszy zależą także od zasilania opadami atmosferycznymi oraz strat spowodowanych parowaniem. Te naturalne uwarunkowania w ostatnich wiekach, a zwłaszcza ostatnich kilkudziesięciu latach, uległy zaburzeniu z powodu antropopresji , której przejawem są: regulacja rzek, budowa zbiorników wodnych, przerzuty wody, zmiany jakości wód, itp.

Wody powierzchniowe

Układ sieci rzecznej

Przemsza powstaje z połączenia Czarnej i Białej Przemszy na pograniczu Sosnowca i Mysłowic (rys. 1). Ciekiem źródłowym Przemszy jest Czarna Przemsza – rzeka ze źródłami na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej przepływająca w biegu środkowym i dolnym przez Wyżynę Śląską, której ważniejszymi dopływami są lewostronne: Mitręga, Trzebyczka, Pogoria i prawostronne: Pagor, Brynica, Bolina. Biała Przemsza wypływa na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej, w biegu środkowym i dolnym przepływa przez Wyżynę Śląską, a ważniejszymi ciekami zasilającymi tę rzekę są prawobrzeżne: Centuria, Strumień Błędowski i Bobrek oraz lewobrzeżne: Biała, Sztoła i Kozi Bród.

Czarna Przemsza o długości 87,6 km, posiada dorzecze o powierzchni 1045,5 km2 i jest uważana za ciek źródłowy Przemszy[3]. Źródła Czarnej Przemszy biją na zboczu doliny rozcinającej kuestę w Bzowie[4] na wysokości 437 m n.p.m.[5]. Początkowo odwadnia zlewnię o deniwelacjach 80-120 metrów, później płynie wykształconą doliną o wysokości zboczy 15-20 metrów, w okolicach zbiornika Przeczyce wpływa na obszar zbudowany z utworów triasowych i dalej na tereny występowania piaszczystych osadów zalegających na osadach triasowych i karbońskich[6]. Kierunki przepływu rzeki w górnym biegu nawiązują do przebiegu wschód-zachód i północ-południe od okolic zbiornika Przeczyce do połączenia z Białą Przemszą w okolicach Sosnowca i Mysłowic (fot. 1). Ważniejszymi dopływami Czarnej Przemszy są: Mitręga, Trzebyczka, Pogoria, Brynica. Na Czarnej Przemszy poniżej Siewierza w 1964 roku oddano do użytku sztuczne jezioro z zaporą w miejscowości Przeczyce (tj. w 53,6 km biegu rzeki), którego powierzchnia i pojemność maksymalna wynosi odpowiednio ok. 5 km2 i 20,7 hm3[7]. Inny, znacznie większy zbiornik antropogeniczny o pojemności ok. 51 hm3, znajduje się dolnej części dorzecza Czarnej Przemszy wzdłuż jej lewego brzegu od okolic Wojkowic Kościelnych po Dąbrowę Górniczą – został utworzy w wyrobisku piasku podsadzkowego w 2005 roku i jest nazywany zbiornikiem Kuźnica Warężyńska (zwyczajowo Pogorią IV).

  1. ↑ Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 312
  2. ↑ A.T. Jankowski, Geneza współczesnej sieci dolinno-rzecznej na obszarze Polski, w: Rzeki. Kultura – Cywilizacja – Historia, red. J. Kołtuniak, „Śląsk” Sp. z o.o., Katowice 1994, t. 3, s. 135-156
  3. ↑ Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 305, 312
  4. ↑ Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 305
  5. ↑ Bukowska E., Współczesne zmiany koryt rzecznych w dorzeczu Przemszy. Geographia. Studia et dissertationes, t. 6. Katowice 1982. s. 15-33
  6. ↑ Podział hydrograficzny Polski. IMiGW, Warszawa 1983. s. 306
  7. ↑ Kocyan J., Zbiornik w Przeczycach. Instytut Gospodarki Wodnej. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1969. 82 s.
Źródło: „http://ibrbs.pl/index.php?title=Zlewnia_Przemszy&oldid=6082”