Topoklimat województwa śląskiego

Z IBR wiki
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Autorzy: dr Robert Machowski,dr Jolanta Radosz


Charakterystyka topoklimatyczna województwa śląskiego opracowana została w oparciu o wytyczne zawarte w instrukcji do sporządzania map topoklimatycznych (z późniejszymi modyfikacjami)[1][2]. Podstawą wydzielenia poszczególnych topoklimatów jest określenie czynników mających decydujący wpływ na strukturę bilansu cieplnego rozpatrywanego obszaru. Zasadnicze znaczenie w tej kwestii odgrywa wymiana ciepła między powierzchnią graniczną a atmosferą wskutek turbulencji. Ten składnik bilansu cieplnego warunkuje występowanie przymrozków natury lokalnej o charakterze radiacyjnym lub radiacyjno-adwekcyjnym. Pod pojęciem topoklimatu rozumie się klimat miejsca lub małej przestrzeni[3]. Zgodnie z tą definicją topoklimat związany jest z geograficznymi jednostkami taksonomicznymi najniższego rzędu, które stanowią pewną całość, lecz nie mogą funkcjonować samodzielnie. Przykładem może być dno doliny, stok, wierzchowina. Klimat lokalny kształtowany jest przez warunki fizycznogeograficzne danego miejsca oraz czynniki, od których te warunki są uzależnione. Jego właściwości zaznaczają się w warstwie powietrza najczęściej o miąższości kilkudziesięciu metrów. Każdy fragment większej formy o odpowiedniej ekspozycji, nachyleniu, typie gleb, zawartości wilgoci oraz pokryciu posiada swój własny klimat miejscowy. Topoklimat wyrażony jest przez bilans cieplny, którego poszczególne składniki, a w zasadzie wartości składników, pozwalają na przypisanie danego fragmentu powierzchni czynnej do odpowiedniego typu i podtypu topoklimatu[4]. W hierarchii klimatologicznej topoklimat zajmuje miejsce między mezoklimatem, który charakterystyczny jest dla niezbyt dużego regionu, a mikroklimatem, odnoszącym się najczęściej do zjawisk zachodzących w warstwie powietrza do 2 m nad gruntem.

W obrębie województwa śląskiego wydzielonych zostało 6 głównych typów topoklimatów oraz ich podtypy.

  1. J. Paszyński, Metody sporządzania map topoklimatycznych, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980, s. 13-28
  2. J. Paszyński, K. Miara, J. Skoczek, Wymiana energii między atmosferą a podłożem jako podstawa kartowania topoklimatycznego, Warszawa 1999, s.121
  3. C.W. Thornwhaite, Introduction to arid zone climatology, Canberra 1958, s. 15-22
  4. Kamiński A., Radosz J., Topoklimat Wyżyny Śląskiej – Dąbrowa Górnicza, Sosnowiec 2003, s. 66-71