Północne Podkarpacie

Rys. 1. Położenie Karpat i Podkarpacia (51/54) w ramach podobszaru Karpaty z otaczającymi je zapadliskami (5) na tle podziału regionalnego Europy.

Rys. 2. Położenie Północnego Podkarpacia (512) i Zewnętrznych Karpat Zachodnich (513) na obszarze Polski.

Rys. 3. Położenie jednostek należących do Północnego Podkarpacia na obszarze województwa śląskiego.

Podkarpacie wchodzi w skład europejskiej jednostki fizycznogeograficznej określanej jako „Karpaty z otaczającymi je zapadliskami” (5) (rys. 1) (Kondracki 1978). Leży ono po zewnętrznej stronie łuku Karpat Zachodnich i Wschodnich. Dzieli się na trzy podprowincje: Zachodnie Podkarpacie (511), Północne Podkarpacie (512) i Wschodnie Podkarpacie (521). Postępując od zachodu, tworzy go pas kotlin tektonicznych o różnych rozmiarach, oddzielający Karpaty (a właściwie podprowincję Zewnętrzne Karpaty Zachodnie) od Sudetów Wschodnich, a następnie od Wyżyny Małopolskiej (Wyżyn Południowopolskich). Na region Zachodniego Podkarpacia (511) składają się kolejno Obniżenie Dyjsko-Swrateckie (511.1), Brama Wyszkowska (511.2), Obniżenie Górnomorawskie (511.3) oraz Brama Morawska 511.4). Dalej usytuowane są kotliny Północnego Podkarpacia (512), leżącego w większości na terenie Polski i zajmującego w jej granicach ponad 16 tys. km2: Kotlina Ostrawska (512.1) z wydzieloną w jej obrębie w Polsce Wysoczyzną Kończycką, Kotlina Oświęcimska (512.2) z trzema mezoregionami, Brama Krakowska (512.3) i Kotlina Sandomierska (512.4/5) z jedenastoma mezoregionami (rys. 2).