Źródła województwa śląskiego
Źródło jest samoczynnym, naturalnym i skoncentrowanym wypływem wód podziemnych na powierzchni terenu lub w dnie zbiornika wodnego. Źródło występuje w miejscu, gdzie powierzchnia terenu przecina warstwę wodonośną lub statyczne zwierciadło wody podziemnej. Źródło jest przejawem naturalnego drenażu wód podziemnych. Źródła występują pojedynczo lub grupowo, tworząc linię źródeł lub zespół źródeł wchodzący w skład obszaru źródliskowego (Słownik hydrogeologiczny, 2002).
Klasyfikacja źródeł oraz środowiska stref ich drenażu
Pod względem genezy wód rozróżniamy źródła meteoryczne (zasilane poprzez infiltrację wód opadowych) i juwenilne, a pod względem genezy skał zbiornikowych: źródła morenowe, sandrowe, stożkowe, aluwialne, skalne, pokrywowe (rumoszowe, zwietrzelinowe), deluwialne i inne.
Biorąc pod uwagę siłę motoryczną, która powoduje wypływ wody podziemnej wyróżniamy źródła descenzyjne i ascenzyjne. Do źródeł descenzyjnych woda dopływa pod wpływem siły ciężkości - od obszaru zasilania w dół poprzez środowisko wód podziemnych do miejsca wypływu. W źródłach ascenzyjnych następuje wypływ pod wpływem ciśnienia hydrostatycznego. Siłą motoryczną powodującą wypływ mogą być także gazy lub pary. Źródła mogą wypływać z różnego rodzaju ośrodka skalnego. Z ośrodkiem porowym są związane źródła warstwowe, z ośrodkiem szczelinowym – źródła szczelinowe i dyslokacyjne, z ośrodkiem krasowym – źródła krasowe. Źródła warstwowe drenują wody z warstw zbudowanych z utworów porowatych. Wśród źródeł warstwowych wyróżnia się: kontaktowe – wypływające na granicy warstwy wodonośnej z utworami nieprzepuszczalnymi, erozyjne – wypływające z nadciętej warstwy wodonośnej, zaporowe – wypływające wskutek podziemnego spiętrzenia wód na skutek zmniejszającej się miąższości warstwy wodonośnej lub zmiany przepuszczalności zawodnionych utworów. Źródła szczelinowe drenują wody krążące w szczelinach skał litych, a woda jest wyprowadzana na powierzchnię przez szczelinę zbiorczą, do której dopływa z systemu współpracujących szczelin. Charakteryzują się one dużymi wahaniami wydajności warunkowanymi zasilaniem meteorycznym i szybkim przepływem wód w zbiorniku. Źródła dyslokacyjne wypływają wzdłuż płaszczyzny uskokowej, często w postaci linii źródeł. Charakteryzują się stałością wydatku, temperatury i składu chemicznego wód. Źródła krasowe są zasilane wodami krążącymi w skrasowiałych masywach skalnych, w których szczeliny i próżnie krasowe stanowią komunikujący się ze sobą system hydrauliczny. Wody są wyprowadzane na powierzchnię poprzez kanał zbiorczy. Ze względu na kształt przewodu doprowadzającego wodę do źródła wyróżnia się źródła krasowe: kanałowe, jaskiniowe szczelinowo – krasowe. Źródła intermitujące są związane z lewarowym kształtem przewodów krasowych, z których woda wypływa z przerwami. W terminologii hydrogeologicznej wydajne źródła krasowe są nazywane wywierzyskami. Są to źródła stałe lub okresowe wyprowadzające wody podziemne głównie na drodze głębokiej i dalekiej cyrkulacji. Źródła krasowe wykazują szybką reakcję na wzmożone zasilanie z powierzchni (Słownik hydrogeologiczny, 2002).
Według kryterium morfologicznego wyróżniamy źródła: grzbietowe, podgrzbietowe, zboczowe, stokowe, krawędziowe, tarasowe, przykorytowe, korytowe, dolinne i inne.
Według kryterium tektonicznego rozróżnia się m.in. źródła: antyklinalne, synklinalne, monoklinalne, upadowe, przeciwupadowe.
Źródła mogą być stałe, w którym woda wypływa bez przerwy w stałych lub zmiennych ilościach, lub okresowe, które co pewien czas zanikają w okresie niskich stanów wód podziemnych. Te ostatnie drenują mało zasobne zbiorniki wód podziemnych.
