Bierawka: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "Autorzy: dr hab. prof. UŚ Mariusz Rzętała, dr Robert Machowski ::::::::::::::::::::::::: ENCYKLOPEDIA WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO :::::::::::::::::::::::::ENCY...") |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Bierawka | Bierawka jest większą rzeką, która odwadnia zachodnią cześć [[Województwo Śląskie|województwa śląskiego]], uchodzi do [[Dorzecze Odry|Odry]] poza jego granicami. Źródła tej rzeki zlokalizowane są na wysokości około 310 m n.p.m. i znajdują się w okolicach [[Orzesze|Orzesza]]. Całkowita długość rzeki wynosi 55,5 km, z czego na terenie województwa śląskiego znajduje się około 28,5 km<ref>R. Gloc, Mapa hydrograficzna woj. katowickiego, Katowice 1980.</ref>. Opisywana rzeka województwo śląskie opuszcza w okolicy miejscowości Goszyce<ref>Mapa hydrograficzna w skali 1 : 50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.</ref>, natomiast do Odry uchodzi w miejscowości Bierawa<ref>Mapa hydrograficzna w skali 1 : 50 000, arkusz M-34-61-A Polska Cerekiew, Warszawa 2003.</ref>. | ||
Sieć rzeczna w zlewni Bierawki jest dobrze rozwinięta, posiada wiele ale krótkich dopływów. Największe z nich to prawobrzeżne: Potok Jaśkowicki, Jordanek, Knurówka, Potok Żernicki, Potok Sośnicowicki i Potok Sierakowicki oraz lewobrzeżne: Potok Leszczyński, Potok Książenicki i Potok Wilcza<ref>Mapa hydrograficzna w skali 1: 50 000, arkusz M-34-62-A Gliwice, Warszawa 2001; Mapa hydrograficzna w skali 1: 50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.</ref>. | Sieć rzeczna w zlewni Bierawki jest dobrze rozwinięta, posiada wiele ale krótkich dopływów. Największe z nich to prawobrzeżne: Potok Jaśkowicki, Jordanek, Knurówka, Potok Żernicki, Potok Sośnicowicki i Potok Sierakowicki oraz lewobrzeżne: Potok Leszczyński, Potok Książenicki i Potok Wilcza<ref>Mapa hydrograficzna w skali 1: 50 000, arkusz M-34-62-A Gliwice, Warszawa 2001; Mapa hydrograficzna w skali 1: 50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.</ref>. | ||
Średnie roczne przepływy w rzece na posterunku zlokalizowanym w Tworogu Małym wynoszą 1,82 m3/s<ref>D. Absalon, A. T. Jankowski, M. Leśniok, Komentarz do mapy hydrograficznej w skali 1:50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.</ref>. | Średnie roczne przepływy w rzece na posterunku zlokalizowanym w Tworogu Małym wynoszą 1,82 m3/s<ref>D. Absalon, A. T. Jankowski, M. Leśniok, Komentarz do mapy hydrograficznej w skali 1:50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.</ref>. | ||
W zlewni Bierawki występuje niekorzystna struktura użytkowania gruntu, podobnie jak w przypadku zlewni Rudy. Stan jakościowy wód powierzchniowych w tej zlewni kształtowany jest głównie przez przemysł i urbanizację, które swym zasięgiem objęły górną część tych terenów. Źródłowy odcinek Bierawki oraz jej dopływy otrzymują zanieczyszczenia wytwarzane na terenach Orzesza, Czerwionki-Leszczyn, a także Knurowa. Dlatego też nie tylko górna część zlewni, ale także w dolnym biegu rzeki zasoby wodne odznaczają się ponadnormatywną koncentracją wielu substancji chemicznych, a zwłaszcza tych odpowiedzialnych za zasolenie. Źródłem tego typu zanieczyszczeń jest drenaż pokładów węgla, a następnie zrzut wypompowanych wód do sieci rzecznej. | W zlewni Bierawki występuje niekorzystna struktura użytkowania gruntu, podobnie jak w przypadku zlewni Rudy. Stan jakościowy wód powierzchniowych w tej zlewni kształtowany jest głównie przez [[Przemysł województwa śląskiego|przemysł]] i [[Urbanizacja|urbanizację]], które swym zasięgiem objęły górną część tych terenów. Źródłowy odcinek Bierawki oraz jej dopływy otrzymują zanieczyszczenia wytwarzane na terenach Orzesza, [[Czerwionka-Leszczyny|Czerwionki-Leszczyn]], a także [[Knurów|Knurowa]]. Dlatego też nie tylko górna część zlewni, ale także w dolnym biegu rzeki zasoby wodne odznaczają się ponadnormatywną koncentracją wielu substancji chemicznych, a zwłaszcza tych odpowiedzialnych za zasolenie. Źródłem tego typu zanieczyszczeń jest drenaż pokładów węgla, a następnie zrzut wypompowanych wód do sieci rzecznej. | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
<references/> | <references/> | ||
Wersja z 09:35, 26 sie 2016
Autorzy: dr hab. prof. UŚ Mariusz Rzętała, dr Robert Machowski
- ENCYKLOPEDIA WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
- TOM: 2 (2015)
Bierawka jest większą rzeką, która odwadnia zachodnią cześć województwa śląskiego, uchodzi do Odry poza jego granicami. Źródła tej rzeki zlokalizowane są na wysokości około 310 m n.p.m. i znajdują się w okolicach Orzesza. Całkowita długość rzeki wynosi 55,5 km, z czego na terenie województwa śląskiego znajduje się około 28,5 km[1]. Opisywana rzeka województwo śląskie opuszcza w okolicy miejscowości Goszyce[2], natomiast do Odry uchodzi w miejscowości Bierawa[3].
Sieć rzeczna w zlewni Bierawki jest dobrze rozwinięta, posiada wiele ale krótkich dopływów. Największe z nich to prawobrzeżne: Potok Jaśkowicki, Jordanek, Knurówka, Potok Żernicki, Potok Sośnicowicki i Potok Sierakowicki oraz lewobrzeżne: Potok Leszczyński, Potok Książenicki i Potok Wilcza[4].
Średnie roczne przepływy w rzece na posterunku zlokalizowanym w Tworogu Małym wynoszą 1,82 m3/s[5]. W zlewni Bierawki występuje niekorzystna struktura użytkowania gruntu, podobnie jak w przypadku zlewni Rudy. Stan jakościowy wód powierzchniowych w tej zlewni kształtowany jest głównie przez przemysł i urbanizację, które swym zasięgiem objęły górną część tych terenów. Źródłowy odcinek Bierawki oraz jej dopływy otrzymują zanieczyszczenia wytwarzane na terenach Orzesza, Czerwionki-Leszczyn, a także Knurowa. Dlatego też nie tylko górna część zlewni, ale także w dolnym biegu rzeki zasoby wodne odznaczają się ponadnormatywną koncentracją wielu substancji chemicznych, a zwłaszcza tych odpowiedzialnych za zasolenie. Źródłem tego typu zanieczyszczeń jest drenaż pokładów węgla, a następnie zrzut wypompowanych wód do sieci rzecznej.
Przypisy
- ↑ R. Gloc, Mapa hydrograficzna woj. katowickiego, Katowice 1980.
- ↑ Mapa hydrograficzna w skali 1 : 50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.
- ↑ Mapa hydrograficzna w skali 1 : 50 000, arkusz M-34-61-A Polska Cerekiew, Warszawa 2003.
- ↑ Mapa hydrograficzna w skali 1: 50 000, arkusz M-34-62-A Gliwice, Warszawa 2001; Mapa hydrograficzna w skali 1: 50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.
- ↑ D. Absalon, A. T. Jankowski, M. Leśniok, Komentarz do mapy hydrograficznej w skali 1:50 000, arkusz M-34-61-B Kuźnia Raciborska, Warszawa 2003.
