Gostynia
Autorzy: dr hab. prof. UŚ Mariusz Rzętała, dr Robert Machowski
Lewobrzeżnym dopływem Wisły jest także Gostynia, która uchodzi do niej w 6,4 km biegu rzeki. Gostynia od źródeł, które zlokalizowane są na południe od Orzesza, do zbiornika Paprocany, nosi nazwę Gostyńka. Całkowita długość rzeki wynosi 32,1 km, a jej zlewnia obejmuje obszar o powierzchni 349,0 km2[1].
Rzeka płynie z północnego-zachodu na południowy-wschód. W źródłowym odcinku po zbiornik Paprocany do Gostyńki uchodzi kilka niewielkich dopływów, które mają charakter rowów melioracyjnych (np. Brada, Zgoński Potok, Rów, Potok, Rów W1, Potok Żwakowski)[2]. Poniżej wspomnianego zbiornika do Gostyni uchodzą jej najdłuższe dopływy – Potok Tyski i Mleczna. Ten pierwszy wypływa ze źródła zlokalizowanego w Mikołowie, a następnie przepływa przez zurbanizowany obszar Tychów i tuż przed Bieruniem uchodzi do Gostyni. Mleczna wypływa ze źródeł zlokalizowanych w Piotrowicach jednej z południowych dzielnic Katowic. Całkowita długość rzeki wynosi 22,3 km [3].
Średnie roczne przepływy Gostyni na posterunku zlokalizowanym w Bojszowach kształtują się na poziomie wynoszącym około 3,5 m3/s, a w mlecznej w Bieruniu Starym wynoszą 1,38 m3/s[4].
Wody powierzchniowe znajdujące się w zlewni Gostynki pod względem fizykochemicznym odznaczają się złym stanem jakościowym. Źródłowy odcinek rzeki zasilany jest zrzutem ścieków pochodzących z miejsko-przemysłowych obszarów Orzesza, Łazisk Górnych, Mikołowa, Tychów i Katowic. Możliwości samooczyszczania rzeki nie są wystarczające, aby w jej dolnym biegu parametry jakościowe uległy poprawie.
Przypisy
- ↑ Podział hydrograficzny Polski..., s. 924.
- ↑ http://mapy.geoportal.gov.pl/imap/
- ↑ R. Gloc, Mapa hydrograficzna woj. katowickiego, Katowice 1980.
- ↑ D. Absalon, A. T. Jankowski, M. Leśniok, Komentarz do mapy hydrograficznej w skali 1:50 000, arkusz M-34-75-A Czechowice-Dziedzice, Warszawa 2003.
