Województwo częstochowskie
[[Kategoria:]] Autor: prof. dr hab. Dariusz Złotkowski
- ENCYKLOPEDIA WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
- TOM: 2 (2015)
Określenie jednostki administracyjnej państwa polskiego w latach 1975-1998, obejmującej w przeważającej części obszar tzw. ziemi częstochowskiej. Siedziby wojewódzkich organów władzy i administracji państwowej znajdowały się w tych latach w Częstochowie.
Dawne struktury administracyjne
Jednostki administracyjne zawsze były skupione wokół swego centrum a tym były miasta. Stąd szczególnie istotnym wydaje się właśnie rozwój miast. Na ziemiach polskich było to widoczne zwłaszcza w Polsce piastowskiej, a następnie w okresie nowożytnym. Miasta zwłaszcza duże szczególną pozycję miały w XVI stuleciu. Następne wieki to czas przekształcania Rzeczypospolitej w państwo szlacheckie. W rezultacie wojen XVII wieku, jedynie duże miasta, takie jak Warszawa, Gdańsk, Kraków czy Wilno zdołały ocalić resztki swego znaczenia. Małe miasteczko jakim przez wieki była Częstochowa historycznie przynależała do prowincji małopolskiej. Wchodziła w skład starostwa olsztyńskiego, sytuowanego w powiecie lelowskim, w województwie krakowskim[1].
W dobie reform podjętych przez Sejm Wielki u schyłku XVIII w., którego finałem była Ustawa Rządowa z dnia 3 Maja 1791 roku, wśród 141 miast, których delegaci włączyli się do dzieła reform, byli przedstawiciele Częstochowy. Pod aktem zjednoczenia miast — 27 listopada 1789 roku figurują nazwiska mieszczan częstochowskich. Byli to: radca Kazimierz Tomaszewski oraz pisarz miejski Marcin Klaryński. Zdobycze ustrojowe mieszczan, tylko częściowo ich zadowalające, i tak były widocznym postępem.
O rosnącej wówczas roli mieszczan Częstochowy świadczy także „Protokół zapisywania Obywateli miasta Starej Częstochowy, podług Konstytucji z dnia 3 maja 1791 roku” sporządzony w dniu 9 czerwca tegoż roku. Znajdują się tu podpisy 101 mieszczan częstochowskich i szlachty wymienionych z imienia i nazwiska, często z określeniem zawodu lub funkcji. Przywołany dokument podpisali m. in: Tomasz Kuleszyński - burgrabia; Dionizy Słowikowski - landwójt; Wojciech Wroński - dawny radca; radca Kazimierz Tomaszewski, a ponadto Stanisław Sołtyk - wójt miasta Starej Częstochowy, poseł woj. krakowskiego oraz Jan Błeszynski - burgrabia sieradzki.
Nawet jeśli działania te były fragmentem szerszej całości to nie mogło być dziełem przypadku, że w uchwale sejmowej z 24 października 1791 roku pod tytułem „Rozkład województw, ziem i powiatów z oznaczeniem miast, a w nich miejsc konstytucyjnych dla sejmików w prowincjach Koronnych i Wielkiego Księstwa Litewskiego" po raz pierwszy miejscem dla sejmików powiatu lelowskiego wyznaczono właśnie miasto Starą Częstochowę. Sejmik, którego obrady odbyły się tu w dniach 14 i 15 lutego 1792 roku, zakończył się zwycięstwem obozu reform, czego dowodem było nie tylko przyjęcie Konstytucji ale i uchwalenie laudum.
Przywołane reformy ustrojowe z czasów Sejmu Czteroletniego nie zdołały ocalić państwa. Zasięg linii II zaboru pruskiego oddzielił Częstochowę od reszty województwa krakowskiego, czyli historycznej Małopolski. Władze pruskie, kierując się potrzebami własnej administracji zaborczej, narzuciły Częstochowie zupełnie odmienną przynależność administracyjną, wcielając miasto i najbliższe okolice w struktury administracyjne obejmujące Wielkopolskę. W tym celu przeprowadzono organizację nowej prowincji tzw. Prus Południowych. Wprowadzono pruskie prawa, nastąpił napływ pruskich urzędników, głównie ze Śląska.
W 1798 roku reskryptem pruskiego ministra Otto Karla von Vossa, z województw kaliskiego i sieradzkiego uformowano oddzielny departament kaliski, podzielony na 11 obwodów. Stolicą jednego z nich stała się Częstochowa. Awans administracyjny miasta przede wszystkim był spowodowany jego rozwojem ekonomicznym. Trwający zaledwie 13 lat okres pruski w dziejach Częstochowy był dla miasta czasem ważnym. Zerwano wtedy tradycyjną przynależność administracyjną Częstochowy z Małopolską. Władze pruskie w 1798 roku zorganizowały także oddzielny powiat częstochowski. W okresie wojen napoleońskich dekret Napoleona z 14 stycznia 1807 roku, w art. VII, utrzymał dotychczasowy pruski podział na departamenty. Departament kaliski obejmował powierzchnię 18 765 km2 i był podzielony na 11 powiatów: 1) Konin, 2) Kalisz, 3) Wartę, 4) Szadek, 5) Sieradz, 6) Odolanów, 7) Wieluń, 8) Piotrków, 9) Radomsko, 10) Ostrzeszów, 11) Częstochowę. Władzę nad nim sprawował prefekt Antoni Garczyński. Natomiast na terenie powiatu rządził podprefekt. Funkcję tę w powiecie częstochowskim pełnili: Wincenty Kowalski (do wiosny 1809 roku), a następnie Stanisław Nieszkowski (do końca istnienia Księstwa Warszawskiego).
Bibliografia
- 20 lat województwa częstochowskiego, red. J. Mielczarek, Urząd Wojewódzki w Częstochowie 1995, Częstochowa 1995.
- Antoniewicz M., Herby miast województwa częstochowskiego, Częstochowa 1984.
- Region częstochowski, red. K. Głębocki, Częstochowa 2006.
- Województwo częstochowskie. Szkice monograficzne o rozwoju, „Ziemia Częstochowska” 1978, t. XII, s. 550.
Przypisy
- ↑ D. Złotkowski, Rozwój urbanistyczny i przynależność administracyjna Częstochowy od schyłku XVIII wieku do końca I wojny światowej. w: Region częstochowski, red. K. Głębocki, Częstochowa 2006, s. 117-127.
