Zagłębie Dąbrowskie

[[Kategoria:]]

Autor: dr hab. Robert Krzysztofik

ENCYKLOPEDIA WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO

TOM: 2 (2015)

Region geograficzno-historyczny i kulturowy, który ukształtował się w XIX w. Zagłębie Dąbrowskie zlokalizowane jest współcześnie w środkowo-wschodniej części województwa śląskiego. W szerszym ujęciu geograficzno-historycznym Zagłębie Dąbrowskie stanowi w zdecydowanej części fragment historycznej Małopolski i częściowo zintegrowanego z Małopolską – dawnego Księstwa Siewierskiego. W znaczeniu nieco węższym Zagłębie Dąbrowskie stanowi silnie zurbanizowany i uprzemysłowiony fragment dawnego Królestwa Polskiego wchodzącego w skład zaboru rosyjskiego.

Położenie i zasięg Zagłębia Dąbrowskiego

Zasięg Zagłębia Dąbrowskiego w przestrzeni geograficznej jest niejednolity w różnych ujęciach i delimitacjach. Dysonans interpretacyjny granic regionu wynika z kilku faktów:

• przyjmowania różnych podziałów – politycznych, administracyjnych i funkcjonalnych jako podstaw delimitacji regionu,
• zmian administracyjnych w zakresie włączania i wyłączania niektórych gmin lub ich części w obręb innych jednostek, które nigdy nie były utożsamiane z Zagłębiem Dąbrowskim,
• relatywizacją granic kulturowych i społecznych w II połowie XX i XXI wieku.

Po pierwsze należy rozróżnić zasięg wg tradycji i podziałów historycznych (przebiegu granicy dawnego Królestwa Polskiego) oraz zasięg wynikający ze współczesnych podziałów administracyjnych. W tym pierwszym ujęciu zachodnia i południowa granica regionu wyznaczone są przebiegiem linii granicznej państw zaborczych z II połowy XIX w. i opierają się na rzekach: Czarnej Przemszy, Białej Przemszy i Brynicy.

W drugim ujęciu – terytorium Zagłębia Dąbrowskiego obejmuje jednostki administracyjne na poziomie gmin w ich współczesnych granicach. W wielu miejscach, z uwagi na XX-wieczne zmiany administracyjne przebieg granicy XIX-wiecznej został zatarty (m.in. dzielnica Jęzor i rejon Osiedla Piastów w Sosnowcu czy prawobrzeżna część Czeladzi). Szczegółowo kwestie te prezentuje ryc. 1.

Ryc. 1 Zasięg terytorialny Zagłębia Dąbrowskiego. Oznaczenia: 1 – granica województwa śląskiego w 2015 r.; 2 – granice gmin; 3 – historyczna granica małopolsko-śląska; 4 – granica Zagłębia Dąbrowskiego w najszerszej interpretacji; 5 –granica Zagłębia Dąbrowskiego w interpretacji rozszerzonej; 6 – granica Zagłębia Dąbrowskiego w interpretacji wąskiej; 7 – granica Zagłębia Dąbrowskiego w interpretacji najwęższej. Źródło: Opracowanie własne, dr hab. Robert Krzysztofik.

O ile południowa i zachodnia granica Zagłębia Dąbrowskiego mają relatywnie wyraźny przebieg, o tyle istotnych problemów dostarcza delimitacja wschodnich i północnych rubieży regionu. W tym miejscu mamy do czynienia z tzw. ujęciami węższymi i szerszymi terytorium Zagłębia Dąbrowskiego. Ich istotę komplikuje także fakt, że część z nich ma tło historyczno-administracyjne; inne zaś funkcjonalistyczne (Zagłębie jako region górniczy, Zagłębie jako region górniczo-przemysłowy, Zagłębie jako region górniczo-przemysłowy wraz ze strefą oddziaływań, Zagłębie jako region napływu migracyjnego).

W ujęciu najwęższym Zagłębie Dąbrowskie obejmuje dawny rdzeń miejski i górniczy, który stanowił obszar współczesnych gmin: Sosnowiec (bez Jęzora, części Os. Piastów, Koloni Cieśle i Wągródka), Dąbrowa Górnicza (bez Błędowa, Łęki, Łośnia, Okradzionowa, Trzebiesławic, Tucznawy i Ujejsca) Będzin, Czeladź (bez części prawobrzeżnej) i Wojkowice. Ponadto skrawki historycznego Zagłębia zlokalizowane są w granicach miasta Jaworzna (rejon prawego brzegu Białej Przemszy).

W ujęciu węższym Zagłębie Dąbrowskie obejmuje obszar gmin: Sosnowiec (bez Jęzora, części Os. Piastów), Dąbrowa Górnicza, Będzin, Czeladź, Wojkowice, Sławków, Psary, Bobrowniki, Ożarowice i Mierzęcice. W niektórych ujęciach (Przewodnik…, 1939) bez Sławkowa i Mierzęcic, za to z niewielkimi skrawkami obszaru zlokalizowanego współcześnie w granicach miasta Jaworzna (rejon prawego brzegu Białej Przemszy).

W ujęciu szerokim Zagłębie Dąbrowskie obejmuje obszar współczesnych gmin: Sosnowiec (bez lub z Jęzorem), Będzin, Dąbrowa Górnicza, Czeladź (bez lub z częścią prawobrzeżną), Wojkowice, Sławków, Psary, Bobrowniki, Ożarowice, Mierzęcice, Siewierz.

W ujęciu bardzo szerokim Zagłębie Dąbrowskie integruje natomiast gminy: Sosnowiec, Będzin, Dąbrowa Górnicza, Czeladź, Wojkowice, Sławków, Psary, Bobrowniki, Ożarowice, Mierzęcice, Siewierz, Łazy, Poręba, Zawiercie, Włodowice, Myszków, Ogrodzieniec, Kroczyce, Niegowa, Pilica, Żarnowiec, Wolbrom, Klucze, Olkusz, Bukowno, Sułoszowa, Gołaczewy, Jerzmanowice-Przeginia, Trzyciąż, Skała.

Zasięg i terytorium Zagłębia Dąbrowskiego ewoluowały od połowy XIX w. Generalnie nawiązywały one do istniejących granic politycznych i administracyjnych. Po zniesieniu granicy politycznej na Czarnej Przemszy i Brynicy, kluczową rolę zyskiwały zmiany administracyjne.

Autor niniejszego opracowania proponuje pod pojęciem Zagłębia Dąbrowskiego traktować terytorium obejmujące swym zasięgiem obszar gmin: Sosnowiec, Będzin, Dąbrowę Górniczą, Czeladź, Wojkowice, Sławków, Psary, Bobrowniki, Ożarowice, Mierzęcice, Siewierz. W ujęciu jednostek powiatowych są to zatem miasta na prawach powiatu – Sosnowiec i Dąbrowa Górnicza oraz powiat będziński.

Całkowicie niepoprawne jest natomiast utożsamianie z Zagłębiem Dąbrowskim obszaru miasta Jaworzna w jego współczesnych granicach. W XXI w. może do tego skłaniać fakt, iż Jaworzno stanowiąc fragment historycznej Małopolski, pozostaje jednostką wyizolowaną z geograficzno-historycznego punktu widzenia. Historycznie nie stanowi zarówno części Zagłębia Dąbrowskiego, jak i Górnego Śląska. Ponieważ jest to obszar historycznej Małopolski – podobnie jak Zagłębie Dąbrowskie – w naturalny sposób miasto to jest identyfikowane z Zagłębiem.

W związku z różnie wskazywanym zasięgiem geograficznym, odmienny jest także obszar regionu. W ujęciu najwęższym wynosi on ok. 200 km², w ujęciu najszerszym ok. 2490 km².

Z fizyczno-geograficznego punktu widzenia Zagłębie Dąbrowskie zlokalizowane jest w obrębie Wyżyny Śląskiej. Jego większa część obejmuje Próg Środkowotriasowy, określany także Garbem Tarnogórskim. Jego charakterystyczną cechą jest urozmaicony krajobraz płaskowyży i garbów wyżynnych poprzecinanych dolinami rzek. Największe rzeki w obrębie Zagłębia Dąbrowskiego to Brynica, Czarna Przemsza i Biała Przemsza oraz ich dopływy – Bobrek, Pogoria, Jaworznik, Wielonak, Potok Psarski, Strumień Błędowski i inne. W północnej i południowo-zachodniej części Zagłębia Dąbrowskiego zlokalizowane są znaczące obniżenia (Kotlina Dąbrowska i Kotlina Biskupiego Boru), które tworzą nadrzędną jednostkę Kotlinę Przemszy). W części południowo-zachodniej zaznacza się natomiast Kotlina Mysłowicka. Najniżej położone miejsce w obrębie Zagłębia Dąbrowskiego stanowi rejon połączenia się Białej Przemszy i Czarnej Przemszy w Sosnowcu (242 m n.p.m.). Najwyżej zaś, wzniesienia w rejonie wsi Twardowice i Zawada (393 m n.p.m.) i Góra św. Doroty tzw. Dorotka (373 m n.p.m.).

Termin Zagłębie Dąbrowskie

Sformułowanie Zagłębie Dąbrowskie składa się z dwóch terminów o różnym kontekście znaczeniowym. Po pierwsze jest nim funkcjonalny termin: Zagłębie (zagłębie) jako określenie nawiązujące do lokalizacji wgłębnej zasobów węgla kamiennego eksploatowanego na tym obszarze od II połowy XVIII w., a na szerszą skalę od I połowy XIX w. Zalegające w regionie złoża węgla kamiennego, zlokalizowane w charakterystycznych wgłębnych nieckach (zagłębieniach) stanowiły pretekst do przeniesienia używanej wobec nich nazwy na cały obszar, na którym występowały. Za autora tej nazwy przyjmuje się powszechnie Józefa Patrycjusza Cieszkowskiego (1798-1867) naczelnego zawiadowcę kopalń rządowych Zachodniego Okręgu Górniczego w Królestwie Polskim.

Drugi człon nazwy – „Dąbrowskie” również przypisać należy J. Cieszkowskiemu. Istotą tego określenia był fakt lokalizacji od I połowy XIX w. w Dąbrowie (Górniczej) centrum zarządzania górnictwem i szkolnictwa górniczego w rejonie dzisiejszego Zagłębia. Termin Zagłębie Dąbrowskie zaczął być stosowany od około 1850 roku.

Ludność i miasta

W 2014 roku w Zagłębiu Dąbrowskim zamieszkiwało 489 tys. osób z czego około 2/5 przypadło na miasto Sosnowiec (tab. 2). Liczba mieszkańców regionu od ponad 20 lat systematycznie maleje. Największy ubytek ludności odnotowywany jest w dużych miastach, szczególnie w Sosnowcu. W 2014 roku wynosiła ona 209 tys. mieszkańców, podczas gdy w 1990 roku, było ich ponad 250 tys. W 2015 roku liczba ludności Sosnowca spadła poniżej 200 tys.. Korzystniejsza sytuacja ma miejsce w większości gmin wiejskich Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie w efekcie procesu suburbanizacji liczba mieszkańców relatywnie wzrasta. Dotyczy to szczególnie gmin Psary i Ożarowice. Wśród innych cech demograficznych regionu należy wskazać znaczący wskaźnik migracji, w tym migracji zagranicznych, starzenie się ludności, niską dzietność oraz stale zmieniające się proporcje osób w wieku przedprodukcyjnym do osób w wieku poprodukcyjnym.

Cechą specyficzną Zagłębia Dąbrowskiego jest znaczący udział ludności napływowej względem ludności rodzimej. W największych miastach przekracza on 30-40%. Ludność napływowa zamieszkuje w zdecydowanej części w osiedlach wielkopłytowych wybudowanych w latach 70.-80. XX wieku. Pod względem językowym i kulturowym ludność Zagłębia Dąbrowskiego należy do grupy małopolskiej. Ludność napływowa z innych rejonów Polski w większości przyjęła atrybuty gwary miejscowej. Niemal niezauważalne są natomiast wpływy dialektu śląskiego. Kwestia ta stanowi zresztą jeden z elementów kulturowej rozdzielności Zagłębia Dąbrowskiego i Górnego Śląska.

Cechą charakterystyczną społeczności Zagłębia jest relatywnie niski udział ludności wyznania katolickiego czynnie uczestniczącej w życiu religijnym. Uwaga ta dotyczy przede wszystkim dużych miast. Cecha ta odróżnia też region od sąsiedniego Górnego Śląska czy okolic Krakowa. Tradycyjnym dziedzictwem kultury politycznej jest też fakt uzyskiwania lepszych wyników w wyborach parlamentarnych, samorządowych czy prezydenckich przez kandydatów reprezentujących ugrupowania centro-lewicowe. Niemniej tradycja tzw. „Czerwonego Zagłębia” nie ma współcześnie odzwierciedlenia w faktach. Wymienione powyżej cechy społeczne mieszkańców Zagłębia mają swą genezę przede wszystkim w imigracyjnym charakterze regionu oraz jego „proletaryzacji”. Masowemu napływowi migrantów, znajdujących zatrudnienie w miejscowym przemyśle, towarzyszyło zrywanie więzów społecznych oraz większa otwartość na nowe, szeroko pojęte wzorce kulturowe.

Miasta na obszarze dzisiejszego Zagłębia Dąbrowskiego zaczęły powstawać już w XIII w. (Siewierz, Sławków). Z okresu feudalnego pochodzą także Będzin i Czeladź. Nie zachowały swojej odrębności natomiast Modrzejów i Niwka. Najwięcej, bo aż 11 miast regionu powstało w XX wieku. Część z nich po niedługim okresie posiadania praw miejskich została zintegrowana w sąsiednimi większymi miastami – Sosnowcem, Dąbrową Górniczą i Będzinem (tab. 1). Aktualnie w rozważanych granicach Zagłębia Dąbrowskiego znajduje się 6 miast, w tym dwa miasta na prawach powiatu – Sosnowiec i Dąbrowa Górnicza oraz jedno miasto siedziba powiatu – Będzin. Miasta Zagłębia Dąbrowskiego tworzą integralną – wschodnią część formy osadniczej konurbacji katowickiej. Przy czym w strefie rdzeniowej zlokalizowane są Będzin, Czeladź, Dąbrowa Górnicza i Sosnowiec, w strefie peryferyjnej – Siewierz, Sławków i Wojkowice. Charakterystyczną cechą regionu jest przewaga liczby gmin miejskich nad formalnie wiejskimi.

Tab. 1. Powierzchnia i ludność gmin wchodzących w skład Zagłębia Dąbrowskiego w 2014 r.; Pogrubieniem zaznaczone gminy miejskie. Źródło: opracowanie własne na podstawie danych GUS, dr hab. Robert Krzysztofik.

Tab. 2. Geneza i status miast Zagłębia Dąbrowskiego w 2015 r. Kursywą zaznaczono dawne miasta, które w 2015 r. stanowiły części innych miast. Źródło; opracowanie własne, dr hab. Robert Krzysztofik.

Bibliografia

1. Czekalski S., Zagłębie Dąbrowskie zawsze po drodze, wyd. Oddział PTTK w Sosnowcu, Sosnowiec 2012.
2. Kantor-Mirski M.,Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy, wyd. Towarzystwo Naukowe Zagłębia Dąbrowskiego, Sosnowiec 1931.
3. Krzysztofik R., Prawo miejskie jako wyznacznik faz i procesów urbanizacji historycznej w byłym województwie katowickim, "Geographia Studia et Dissertationes" 2000, t. 23, s. 159-173.
4. Przemsza-Zieliński J., Historia Zagłębia Dąbrowskiego, wyd. „Sowa-Press”, Sosnowiec 1992-1994.
5. Tkocz M., Zmiany gospodarcze Zagłębia Dąbrowskiego w okresie funkcjonowania Polski w Unii Europejskiej, w: 10 lat Zagłębia Dąbrowskiego w Unii Europejskiej, red. M. Barański, wyd. Zagłębiowska Oficyna Wydawnicza, Sosnowiec 2014,