Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Bogaty folklor muzyczny [[Śląsk|Śląska]], prężny amatorski ruch śpiewaczy były dobrą podstawą do starań o utworzenie polskiej uczelni muzycznej w [[Katowice|Katowicach]]. Pozwolenie władz centralnych na utworzenie Państwowego Konserwatorium Muzycznego uzyskał w latach dwudziestych ubiegłego wieku wojewoda śląski, [[Michał Grażyński]]. Uroczyste otwarcie uczelni nastąpiło 28 września 1929 roku. Do egzaminu wstępnego na rok akademicki 1929/1930 zgłosiło się 1000 kandydatów. Spośród nich na trzy kursy: Niższy, Średni i Wyższy przyjęto 400 osób. W gronie pedagogów znaleźli się m.in.: doc. [[Stefania Allinówna]], prof. [[Bolesław Szabelski]], prof. [[Władysława Markiewiczówna]], prof. [[Witold Friemann]] i prof. dr [[Adam Mitscha]]. Już w pierwszym roku istnienia Konserwatorium rozpoczęły działalność, złożone z profesorów, kwartet smyczkowy oraz zespół instrumentów dętych. Zespoły te dawały koncerty zarówno w auli uczelni jak i w terenie. W pierwszym roku było to 10 występów profesorów oraz cztery koncerty uczniów. | Bogaty folklor muzyczny [[Śląsk|Śląska]], prężny amatorski ruch śpiewaczy były dobrą podstawą do starań o utworzenie polskiej uczelni muzycznej w [[Katowice|Katowicach]]. Pozwolenie władz centralnych na utworzenie Państwowego Konserwatorium Muzycznego uzyskał w latach dwudziestych ubiegłego wieku wojewoda śląski, [[Michał Grażyński]]. Uroczyste otwarcie uczelni nastąpiło 28 września 1929 roku. Do egzaminu wstępnego na rok akademicki 1929/1930 zgłosiło się 1000 kandydatów. Spośród nich na trzy kursy: Niższy, Średni i Wyższy przyjęto 400 osób. W gronie pedagogów znaleźli się m.in.: doc. [[Stefania Allinówna]], prof. [[Bolesław Szabelski]], prof. [[Władysława Markiewiczówna]], prof. [[Witold Friemann]] i prof. dr [[Adam Mitscha]]. Już w pierwszym roku istnienia Konserwatorium rozpoczęły działalność, złożone z profesorów, kwartet smyczkowy oraz zespół instrumentów dętych. Zespoły te dawały koncerty zarówno w auli uczelni jak i w terenie. W pierwszym roku było to 10 występów profesorów oraz cztery koncerty uczniów. | ||
W 1931 roku Konserwatorium utraciło dotacje oraz prawa uczelni państwowej i przekazane zostało pod opiekę Towarzystwa Muzycznego w Katowicach. 16 maja 1934 | W 1931 roku Konserwatorium utraciło dotacje oraz prawa uczelni państwowej i przekazane zostało pod opiekę Towarzystwa Muzycznego w Katowicach. 16 maja 1934 roku, wydana została ustawa o utworzeniu Śląskiego Konserwatorium Muzycznego. Jego struktura obejmowała siedem wydziałów: I –Teorii, Kompozycji i Dyrygentury, II – Fortepianu, Organów i Harfy, III – Instrumentów Smyczkowych, IV – Instrumentów Dętych, V – Śpiewu Solowego, VI – Kształcenia Nauczycieli Muzyki i Śpiewu, VII – Samodzielny Wydział Wojskowy (Wojskowa Szkoła Muzyczna, która jako jedyna w Polsce kształciła kapelmistrzów i instrumentalistów dla orkiestr wojskowych). Pierwszym dyrektorem został pianista i kompozytor Witold Frieman. Organizował on bazę materialną oraz dbał o zapewnienie wysoko wykwalifikowanego personelu pedagogicznego. Gromadził instrumenty muzyczne, nuty, oraz książki. Dyrektorem konserwatorium był do roku 1934, a po nim funkcję tę pełnił działacz muzyczny, dyrygent, kompozytor oraz pierwszy komendant Wojskowej Szkoły Muzycznej [[Faustyn Kulczycki]] (do 1939). | ||
Do 1939 r. od kandydatów do Konserwatorium nie wymagano posiadania świadectwa dojrzałości (poza kandydatami na Wydział VI). Absolwenci Wydziału Kształcenia Nauczycie-li Muzyki i Śpiewu, po trzech latach uzyskiwali absolutorium oraz możliwość zdawania egza-minu państwowego, dającego prawo do uczenia śpiewu w ogólnokształcących szkołach śred-nich i seminariach nauczycielskich. Ponieważ dyplom nauczyciela dawał szansę na poprawę pozycji społecznej, stąd 60% kandydatów stanowiły osoby ze sfery robotniczej i chłopskiej. | Do 1939 r. od kandydatów do Konserwatorium nie wymagano posiadania świadectwa dojrzałości (poza kandydatami na Wydział VI). Absolwenci Wydziału Kształcenia Nauczycie-li Muzyki i Śpiewu, po trzech latach uzyskiwali absolutorium oraz możliwość zdawania egza-minu państwowego, dającego prawo do uczenia śpiewu w ogólnokształcących szkołach śred-nich i seminariach nauczycielskich. Ponieważ dyplom nauczyciela dawał szansę na poprawę pozycji społecznej, stąd 60% kandydatów stanowiły osoby ze sfery robotniczej i chłopskiej. | ||
Wersja z 11:43, 21 mar 2016
[[Kategoria:]] [[Kategoria:]] [[Kategoria:]] [[Kategoria:]] Autor: Mateusz Ściążko
- ENCYKLOPEDIA WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO
- TOM: 2 (2015)
Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach – jedna z ośmiu wyższych uczelni muzycznych w Polsce, najstarsza uczelnia wyższa na Górnym Śląsku.
Historia
Bogaty folklor muzyczny Śląska, prężny amatorski ruch śpiewaczy były dobrą podstawą do starań o utworzenie polskiej uczelni muzycznej w Katowicach. Pozwolenie władz centralnych na utworzenie Państwowego Konserwatorium Muzycznego uzyskał w latach dwudziestych ubiegłego wieku wojewoda śląski, Michał Grażyński. Uroczyste otwarcie uczelni nastąpiło 28 września 1929 roku. Do egzaminu wstępnego na rok akademicki 1929/1930 zgłosiło się 1000 kandydatów. Spośród nich na trzy kursy: Niższy, Średni i Wyższy przyjęto 400 osób. W gronie pedagogów znaleźli się m.in.: doc. Stefania Allinówna, prof. Bolesław Szabelski, prof. Władysława Markiewiczówna, prof. Witold Friemann i prof. dr Adam Mitscha. Już w pierwszym roku istnienia Konserwatorium rozpoczęły działalność, złożone z profesorów, kwartet smyczkowy oraz zespół instrumentów dętych. Zespoły te dawały koncerty zarówno w auli uczelni jak i w terenie. W pierwszym roku było to 10 występów profesorów oraz cztery koncerty uczniów.
W 1931 roku Konserwatorium utraciło dotacje oraz prawa uczelni państwowej i przekazane zostało pod opiekę Towarzystwa Muzycznego w Katowicach. 16 maja 1934 roku, wydana została ustawa o utworzeniu Śląskiego Konserwatorium Muzycznego. Jego struktura obejmowała siedem wydziałów: I –Teorii, Kompozycji i Dyrygentury, II – Fortepianu, Organów i Harfy, III – Instrumentów Smyczkowych, IV – Instrumentów Dętych, V – Śpiewu Solowego, VI – Kształcenia Nauczycieli Muzyki i Śpiewu, VII – Samodzielny Wydział Wojskowy (Wojskowa Szkoła Muzyczna, która jako jedyna w Polsce kształciła kapelmistrzów i instrumentalistów dla orkiestr wojskowych). Pierwszym dyrektorem został pianista i kompozytor Witold Frieman. Organizował on bazę materialną oraz dbał o zapewnienie wysoko wykwalifikowanego personelu pedagogicznego. Gromadził instrumenty muzyczne, nuty, oraz książki. Dyrektorem konserwatorium był do roku 1934, a po nim funkcję tę pełnił działacz muzyczny, dyrygent, kompozytor oraz pierwszy komendant Wojskowej Szkoły Muzycznej Faustyn Kulczycki (do 1939).
Do 1939 r. od kandydatów do Konserwatorium nie wymagano posiadania świadectwa dojrzałości (poza kandydatami na Wydział VI). Absolwenci Wydziału Kształcenia Nauczycie-li Muzyki i Śpiewu, po trzech latach uzyskiwali absolutorium oraz możliwość zdawania egza-minu państwowego, dającego prawo do uczenia śpiewu w ogólnokształcących szkołach śred-nich i seminariach nauczycielskich. Ponieważ dyplom nauczyciela dawał szansę na poprawę pozycji społecznej, stąd 60% kandydatów stanowiły osoby ze sfery robotniczej i chłopskiej.
Bibliografia
- Baranowska L., Moll L. M., Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach odznaczona orderem Sztandaru Pracy II klasy, Katowice 1980.
- Katowice: ich dzieje i kultura na tle regionu, Warszawa 1976, s. 188-192.
- Markiewicz L., 25 lat Archiwum Śląskiej Kultury Muzycznej, Katowice 1995.
- Markiewicz L., Program jubileuszu czterdziestolecia Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach, 24-25 październik 1969, Katowice 1969.
- Moll L. M., Biblioteka Główna Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach: 1945-1975, Katowice 1976.
- XXXV lat Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach, Katowice 1965.
- The Karol Szymanowski Academy of Music in Katowice, red. I. Bias, M. Wołczek, Katowice 2003.
Przypisy
